Diftar, wat zijn de mogelijkheden?
Niet iedere gemeente staat er om te springen; het betalen voor afvalstromen per lediging of storting op een inzamelmiddel. Wel is het het meest effectieve middel om het scheidingspercentage snel omhoog te krijgen. Maar wat zijn nou de mogelijkheden?
Diftar is veel besproken en bediscussieerd. Vaak wordt er direct toegespitst op een bepaalde variant van diftar. Maar er zijn vele mogelijkheden. De een wat meer positief ingestoken dan de ander. Wij leggen u graag de varianten en sub-varianten uit.
Wat is diftar?
Diftar betekend in de basis dat de vervuiler betaald voor zijn eigen geproduceerde vuil. Waar nu nog alle kosten voor de inzameling van ieders afval verdisconteerd zitten in één algemeen bedrag (afvalstoffenheffing), wordt dit bij diftar vaak opgesplitst in twee delen, een vast en variabel deel.
Het vaste deel ligt vaak aanzienlijk lager dan de bestaande afvalstoffenheffing. Het variabele deel is wat de “vervuiler” zelf kan bepalen. De “negatieve” restafvalstroom wordt voor betaald, de “positieve” afvalstromen (papier, PMD, GFT/E, glas) zijn gratis. Hoe beter je je afval scheidt, hoe lager het bedrag voor je variabele deel is en betaal je dus minder afvalstoffenheffing in totaal. Over het algemeen bespaart men op de afvalstoffenheffing wanneer je een beetje je best doet. Dit kan oplopen naarmate men beter het afval scheidt. Als burger kan je dus zelf meer grip krijgen op hoeveel je betaald voor je afval. Je moet alleen iets meer opletten in welke kliko je wat gooit. Kleine moeite.
Vormen van diftar
Diftar heb je in de basis in twee vormen, op volume en op gewicht. De laatste variant is bij onze zuiderburen vrijwel de standaard. De eerste variant is vrijwel de standaard in Nederland. Diftar op volume/frequentie betekend dat men betaald voor het volume dat men per keer weggooit. Als voorbeeld: voor een 60 liter zak betaal je 1 euro, voor een 240 liter minicontainer betaal je 7,50 euro. Een progressieve staffel dus, hoe meer je weggooit hoe meer-meer je betaald. Want we willen met z’n allen het restafval reduceren en dus zoveel als mogelijk ontmoedigen. De burger die over een kliko beschikt kan een volumemaat kiezen en zodoende zijn eigen kosten daarin bepalen per lediging. Een 140 liter is ietsje voordeliger dan een 240 liter container. De registratie van de lediging gebeurd via een chipregistratiesysteem op de auto en een chip in de container.
“Maar anderen hebben toegang tot een ondergrondse en kunnen dus altijd alles kwijt tegen een lager tarief. Ik niet, ik heb een 240 liter kliko!”. Tja, dat klopt wel. Maar of dat nadelig is…? Vaak is de frequentie van ophalen van de kliko ook nog eens per 3 of 4 weken. Dat geeft dus een automatische rem op de hoeveelheid wat ook bespaart in kosten voor de gebruiker. Iemand met onbeperkt toegang tot een ondergrondse container zal waarschijnlijk ook iets vaker restafval weggooien, waardoor ze uiteindelijk net zoveel betalen als iemand met een kliko in de tuin. Maar er is een oplossing om het helemaal eerlijk te krijgen.
Maar er is een oplossing om een diftar systeem helemaal eerlijk te krijgen…
Kliko Groep
Diftar op basis van wegen is het eerlijkste van alle varianten. Een kilo blijft per slot van rekening altijd een kilo. Of het nu een kliko veren is of lood. Daarom kan via het wegen van de kliko aan de vuilniswagen, of het wegen van de afvalzak in de ondergrondse container voor iedere burger hetzelfde worden gerekend. Wel zo eerlijk, toch? Daarnaast hoeven burgers ook niet meer te kiezen in volumemaat van de container wat weer een hoop werk scheelt tijdens de invoering van diftar.
Een ander bijkomend voordeel is, is dat in de praktijk in de ondergrondse container kleinere hoeveelheden worden weggegooid per storting. Volume is per slot van rekening niet meer leidend, want een kilo is over gelijk, dus kan je voor iedere bananenschil naar de container als je wilt. Dit voorkomt het proppen van afval in de inwerpzuil (“80 liter moet toch kunnen passen in een 60 liter inwerptrommel…”). Daardoor zijn er minder verstoppingen en een gelijkmatiger vulling van de ondergrondse container, omdat kleine afvalzakjes zich beter verdelen in de container.
Diftar varianten
Nu we de basisvarianten hebben gehad, kan iedere gemeente voor zichzelf creatief omgaan met de mogelijkheden binnen de basisvarianten. Zo zijn er bijvoorbeeld gemeenten waarbij je aan het einde van het jaar geld terug krijgt als je goed je afval scheidt.
Aan het begin van het jaar betaald iedereen een maximaal bedrag. Afhankelijk van hoe goed iemand zijn afval scheidt, krijgt hij/zij meer of minder geld terug aan het eind van het jaar. Een voorbeeld. Een burger betaald per jaar in januari een vast bedrag €150,- afvalstoffenheffing. Hiervan is €50,- vast en €100,- variabel. Hij kan maximaal 26x per jaar zijn kliko aan de straat zetten. Per lediging kost dit €4,-. Als iemand heel goed zijn best doet en zijn kliko 15x aanbiedt, krijgt aan het eind van het jaar 10x €4,- terug op de rekening gestort.
